Een wit huis, met een veranda en witte pilaren, schep je dit beeld, dan denk je aan een heel bijzonder design huis. Een huis ontworpen door Jan des Bouvrie. 

De bewoonster mocht meeloten met zo'n 1600 mensen voor 36 woningen, en werd uitgeloot! Jullie mogen binnenkijken in dit speciale witte huis, ontworpen door de bekende Nederlandse architect Jan des Bouvrie.

Een kijkje binnen bij… mij! Ik, Rory woon samen met man Huib en dochter Mila van 11 jaar in een twee-onder-een-kapwoning. De woning die onder architectuur is gebouwd (Jan des Bouvrie) in een stad. Ik weet nog goed dat we in ons allereerste koophuis (bestaande woning) woonden en dat ik in de lokale krant las over het initiatief van Jan des Bouvrie om samen met een makelaar en ERA Bouw een project te ontwikkelen van hele bijzondere woningen.

En dan mocht je dus een huis uitkiezen – een bouwnummer eigenlijk – vanaf papier. Heel spannend en vooral voor mijn ouders bijna onbegrijpelijk. Zoveel geld uitgeven aan een huis dat je nog niet eens hebt gezien. Sterker nog dat nog niet eens was gebouwd.

Het project was gepland in een relatief nieuwe wijk, maar wel met basisscholen binnen loopafstand, een supermarkt (met daarboven een sportschool).  Afijn, inmiddels wonen we er inmiddels alweer zo’n 22 jaar (vanaf 2001).

Het bijzondere aan deze woning? Het huis is erg sfeervol, zelfs een tikje koloniaal, Amerikaans of Indisch te noemen. De hele woning is wit (buitenkant), de achterzijde is voorzien van een veranda en we hebben sfeervolle ruitjesramen aan de voorzijde en zes openslaande deuren op de begane grond en eerste verdieping samen. Aan de achterzijde is er ook een balkon over de gehele lengte van het huis op de eerste verdieping. Aan de voorzijde op de eerste verdieping is er ook nog een klein balkon.

Naast een enorm ruime woonkamer hebben we een open woonkeuken, op de eerste verdieping twee kleine (slaap)kamers en een derde master bedroom, welke via een open ruimte – daar hebben we een kleedruimte van gemaakt – overloopt in de grote badkamer. Want op de gang op de eerste verdieping hebben we nog een kleine (tweede) badkamer. Twee toiletten. Een boven in de gang en een beneden. En nog een zolder over de hele breedte van de woning. Deze hebben we gesplitst (in een eenvoudige verbouwing) in logeerruimte en wasruimte.

Onze woonstijl is een mix van veel soorten hout, Indisch, vintage, antiek en voorzien van veel kunst (schilderijen) en ook groene planten. Eigenlijk hebben we niet een specifieke stijl. Ik houd van licht (dat komt goed met drie openslaande deuren naar het zuidwesten) en gezelligheid.

Het mag ook best een tikje rommelig zijn. Ik heb overigens wel altijd gehoord dat we (lees: ik) veel frutsels hebben en dat het wel wat minder zou mogen. Tja, het is nu eenmaal zo. In een huis mag geleefd worden.

Ik ben trots op onze mooie teakhouten vitrinekast in de leefkeuken die ook daadwerkelijk uit Indonesië komt. De eettafel en stoelen die we zelf hadden geïmporteerd uit Bali tijdens een vakantie zijn inmiddels bij mijn broertje beland.

Zelf hebben we nu een veel grotere teakhouten (ongelakt en onbewerkt, dus hartstikke kwetsbaar) eettafel en mooie leren stoelen. Waar ik vroeger buitengewoon voorzichtig was met de meubels, ben ik inmiddels veel meer van het leven en laten leven.

Zoals gezegd houd ik van licht dus bijna alles binnenshuis is geverfd of gespoten in de kleur Ral 9010. Verder hebben we veel (en warme) sfeerverlichting in woonkamer. Zo ben ik nog steeds waanzinnig blij met de schelpenlamp die we hebben meegenomen uit Bali. Hij paste nét in de koffer (en staat prachtig boven onze eettafel). Verder zie je veel Indonesisch houtsnijwerk, Indische beelden, een masker (ook zelf meegenomen uit Java) en wajangpoppen.

Een kijkje in onze kunst. We houden van mooie dingen om naar te kijken, dus bij ons hangt er best wel wat kunst aan de muur. Geen posters of iets dergelijks, maar echte schilderijen. Voor mijn veertigste verjaardag heeft mijn man door een bevriende kunstenaar een heel bijzonder kunstwerk laten maken. Voordat hij (de kunstenaar) begon zijn we samen een drankje gaan drinken en op basis van ons gesprek heeft hij dit persoonlijke schilderij voor mij gemaakt. Daar ben ik nog steeds heel blij mee.

Grappig, onze keuken is dus al ruim 22 jaar oud en veel mensen geloven dat niet. We zijn nu eenmaal heel zuinig op onze spulletjes, dus je ziet het er niet aan af. Natuurlijk is de apparatuur wel bijna allemaal vervangen, maar dat is ook nog eens beter (want energiezuiniger).

Als ik er nu zo naar kijk (tijdens het typen) dan ben ik ook daar nog steeds heel blij mee. De kersenhouten kleur vergroot de warme sfeer in de woonkeuken. Ik zou nu alleen gekozen hebben voor een veel groter werkblad en meer stopcontacten. Daar zijn we wel de mist ingegaan ja.

Onze slaapkamer is heel rustig (geen televisie in de slaapkamer en vooral rustige, lichte kleuren) en heeft wel de looks and feel van een (luxe) hotelkamer, vind ik. Via mijn werk heb ik dit kledingrek ontvangen en dat is zo fijn. Kleding uithangen. Schone kleding die ik heb opgevouwen tijdelijk in de manden opbergen. Mijn spijkermat en kussen passen er ook nog in. Mijn yogamatten staan ernaast.

Het maakt het echt een beetje af. Ons bed is een boxspring en een paar jaar geleden hebben we nieuwe matrassen gekregen (ook via mijn werk trouwens) en dat bevalt heel goed. Net als het verzwaringsdeken trouwens. Het draagt zoveel meer bij aan een goede nachtrust.

De badkamers zijn heel fijn, maar inmiddels wel wat gedateerd. Nu hebben we momenteel niet de financiële middelen om er een grote verbouwing tegenaan te gooien. Ons compromis was een nieuw wasmeubel wat onze badkamer niet meteen alleen een mooiere look heeft gegeven, maar nog belangrijker: meer opbergruimte!

Onze douchedeur is van glas en dat is ook wel een mooi verhaal. Twee keer was hij wat verzakt en diegene die de douchedeur heeft geleverd en geplaatst bleef maar herhalen dat hij het nooit had meegemaakt. Een douchedeur die nog zo mooi eruit zag en zonder kalkaanslag (ik baal er weleens van, maar na het douchen gebruiken we een wissertje en een handdoek om alles droog te maken).

Dit huis komt wel heel dicht in de buurt bij de term droomhuis. Dat was het zeker de eerste jaren, maar ik denk wel: zeg nooit nooit. Want ooit wil ik heel graag richting Naarden-Vesting verhuizen. Het is het sfeervolle en het kleinschalige dat me enorm aantrekt. Een kleinere woning, maar toch nóg gezelliger. Dat zie ik zeker zitten.

Inspiratie doe ik op bij het Arsenaal. Vroeger kocht ik me ongans aan woonbladen. Tegenwoordig volg ik gewoon mijn eigen stijl. Doen wat iedereen doet, werkt niet voor mij.

Doe ik graag bij een Ikea, maar ook bij de kringloop, of juist een antiquair of tweedehands via verkoopgroepen. Een kijkje doen daar is wel een hobby. Maar ook bij een tuincentrum ben ik weleens geslaagd voor een prachtig bankje / tafeltje.

Het Indisch ogende tafeltje naast het bed van mijn dochter kocht ik voor 9 euro bij Action (omdat er een stukje af was). Het buikkastje is misschien niet waardevol en ook niet van massief hout, maar ik heb het geërfd van mijn Hollandse oma en dat betekent voor mij veel meer dan waarde in geld.

Ik schrijf op mijn (niche)blog over lifestyle, beauty voor de vrouw op latere leeftijd, de Indische cultuur, food en drinks, restaurants, auto’s (ik ben een groot autoliefhebber) en ook zijn er veel persoonlijke verhalen te vinden. En dat terwijl ik ooit ben begonnen te schrijven over het krijgen van een kind op latere leeftijd. Wil je meer van mij weten neem dan een kijkje op www.40voorheteerstmoeder.nl of volg me op mijn instagram account.