Epileptische aanvallen ze beheerden al ruim 40 jaar mijn leven. Vooral voor de Tonisch Clonische aanval ook wel "grote aanval" was ik erg bang. Al had ik de aanval al ruim tien jaar gelden voor het laatst gehad. Mijn leven bestond uit angsten, waarbij de epileptisch aanval  voor mijn gevoel altijd op de loer lag. Ik wilde van de angsten af en daarom heb ik Emdr-therapie gevolgd. In dit blog deel ik mijn ervaring.

Op tweejarige leeftijd heb ik door een medische misser epilepsie gekregen. De aanvallen uitte zich in grote aanvallen en absences. Epilepsie is dus altijd een onderdeel geweest van mijn leven. Maar eind van de basisschool gingen de aanvallen steeds meer mijn leven beheersen. Terwijl ik op de fiets naar school fietste, kreeg ik een grote aanval. Doodsangsten stond ik uit. Zodra de trilling in mijn arm kwam, wist ik dat mijn hand ging verstrakken en ik niets meer kon doen. Daarna kwam de val, dit alles maakte ik bewust mee. Op dat moment reed ik midden in het verkeer. Zou ik naar de stoepkant of naar de kant vallen waar de auto's reden? Mensen in paniek, ambulance erbij. Maar ik kon niet praten. Ik kon alleen maar trillen op de grond. Na een paar minuten kwam ik bij, doodmoe was ik. En mensen keken me aan alsof ik doodging. Dit is een van de herinneringen die me achtervolgde, een waargebeurd verhaal met angsten die ook mijn dagelijks leven beheerste. Dit uitten zich in een angst. Stel dat de aanval komt.... Ik durfde niet meer alleen naar de winkels.  En ik was bang om een absence te krijgen tijdens het pinnen. In het openbaar vervoer voelde ik me ook niet op mijn gemak, verkrampt en met een bezweet hoofd zat ik in de tram of bus. Kortom, hier moest een einde aankomen.

EMDR staat voor Eye Movement Desensitization and Reprocessing. De therapie wordt gebruikt voor het verzachten van traumatische herinneringen. Het wordt voor mensen gebruikt die een zeer angstige of schokkende ervaring hebben ervaren. Dit kan een ongeluk, incest, of geweld of een natuurramp zijn. Doordat je de gebeurtenis of ervaring niet goed hebt verwerkt kun je niet meer goed functioneren en ontstaan er klachten in de vorm van angsten.

De therapie werkt als volgt: De therapeut vraagt je het angstbeeld te beschrijven. Waar was je? Wat zag je? En wat voelde je?  En er een cijfer aan de gebeurtenis te koppelen op een schaal van 0-10. Als het beeld duidelijk is neergezet, zal de therapeut te werk gaan met haar vingers of via een apparaat. De vingers zullen op een regelmatige manier van rechts naar links gaan. Het is de bedoeling dat je je hoofd stilhoudt, en de vingers met je ogen volgt. De therapeut zal je angstbeeld opnieuw schetsen, terwijl je de vingers blijft volgen. Na een korte periode vraagt ze wat je voelt. Zonder dat je het in de gaten hebt zeg je iets (zo heb ik het ervaren), het kan zijn boos ( je kunt gaan huilen), zielig voelen of opgelucht zijn. Maar het kan ook voelen alsof je lijf ontspannen en dus zwaar wordt. Deze handeling wordt meerdere keren opnieuw herhaald. Het was een rollercoaster aan emoties. Na elke stop geef je aan wat je voelt. De therapeut vraagt je om dat gevoel vast te houden en weer gaan haar vingers heen en weer. Het tempo van de vingers gaat zo snel dat je het net met je ogen kunt volgen. Na de behandeling vraagt de therapeut opnieuw wat je cijfer is. Deze daalt niet altijd meteen. Ik heb bijvoorbeeld wel vier behandelingen gehad voor een angst incident. Maar ik had meer angsten. Voor het pinnen, openbaar vervoer enz. Elk probleem wordt apart behandeld.

Ik heb het als fijn en zeer pittig ervaren. Om de twee weken ging ik naar Sein Heemstede voor de EMDR- therapie. De situatie weer naar boven halen vond ik niet onprettig. Maar ik vond het pittiger worden zodra ik de vingers moest volgen. Elke keer kwam er bij het stoppen een emotie naar boven waarvan ik niet wist dat die aan de gebeurtenis was gekoppeld. En geen vrolijke gedachtes, maar heftig. Tijdens een behandeling van een half uur gingen mijn emoties van links naar rechts. En bij elke behandeling was het gevoel weer anders. Maar ik wilde van mijn angsten af, ik wilde niet meer met die rugzak lopen. Dus had ik zoiets van: "Kom maar op!

Totaal heeft de therapie 4 maanden geduurd. Het volgen van de therapie was heftig. Want na de therapie was ik een week huilerig en totaal niet mezelf. Maar dat hoort erbij, dat is verwerken. Alle emoties moesten eruit. Langzaam gingen mijn cijfers omlaag. Waar mijn spanning van de aanval op de fiets eerst een negen was, werd het de volgende behandeling een zes. En na nog twee behandelingen was het een nul geworden.

Nu kan ik over de situatie praten zonder te huilen. Het scherpe randje is eraf. Ik praat erover alsof het een ander is overkomen. Mijn leven is ook veranderd, ik durf weer alleen over straat zonder spanningen. Ik ga weer alleen boodschappen doen, voordat ik ga pinnen heb ik een seconde een stressmoment, maar die zakt daarna meteen weg. En ik kan rustig pinnen. Ik durf weer het openbaar vervoer in. Maar ook thuis ben ik van de angsten af. Waar nu lichte absences komen raak ik niet meer in de stress. Eerst gebruikte ik drie spuiten met een kalmeringsmiddel, puur vanwege de angst. Nu gebruik ik de spuit als dat echt nodig is en dat is om de 1 à 2 maanden. 

Kortom, mijn gezondheid en mijn leven is verbeterd. Ik ben alleen een punt vergeten mee te nemen. Ik hoef nu niet meer zoveel spuiten in huis te hebben. Normaal had ik er 10 in huis. Maar nu raak ik bij zeven spuiten toch onrustig, terwijl ik ze niet meer (zoveel) nodig heb. Maar als dat het enige is......

Ken jij iemand die ervaring heeft met EMDR? Misschien heb je ook interesse in het artikel infrarood therapie.